پس از ارائه و انتشار فتوای رهبر جمهوری اسلامی ایران، آیةالله خامنهای، پیرامون حرمت بکارگیری سلاح هستهای، چرایی ممنوعیت استفاده از این سلاح از منظر شرع و فقه اسلامی در بُعدی فراتر از ابعاد سیاسی و امنیتی، مطمح نظر قرار گرفت. فتوای مزبور در برخی محافل سیاستگذار و تصمیمساز غربی با تردید در کارآیی عملی و در مقابل، در پارهای از محافل فقهی داخلی با تردید در مبانی شرعی مواجه گشت. بر این اساس، محافل مغربزمین، فتوای مزبور را حکمی تقیهای و اضطراری پنداشته و از این حیث آن را فاقد ضمانت اجرای لازم برآورد نمودند و برخی محافل داخلی، فتوای مزبور را سازگار با ادله شرعی ندانسته و اصالت فقهی آن را رد کردند. ارزیابی هر دو پندار فوق منوط به تشخیص نظریه مبنایی نظام حقوقی اسلام پیرامون ضوابط استفاده از سلاحها و عملیات جنگی میباشد. نظریه مزبور، در مقاله پیش رو با عنوان نظریه تابعیت معرفی و ادله شرعی و بنیانهای فقهی آن مورد واکاوی قرار میگیرد. با تبیین این نظریه، سازگاری کامل فتوای رهبری با مبانی فقهی و نظام اندیشگی اسلام روشن شده و ضعف هر دو پندار فوق به منصه ظهور خواهد رسید.
احسانی فر, احمد. (1396). تحلیل فقهی فتوای رهبری مبنی بر حرمت استفاده از سلاح هستهای در پرتو نظریه تابعیت. فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 22(4), 5-34.
MLA
احمد احسانی فر. "تحلیل فقهی فتوای رهبری مبنی بر حرمت استفاده از سلاح هستهای در پرتو نظریه تابعیت". فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 22, 4, 1396, 5-34.
HARVARD
احسانی فر, احمد. (1396). 'تحلیل فقهی فتوای رهبری مبنی بر حرمت استفاده از سلاح هستهای در پرتو نظریه تابعیت', فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 22(4), pp. 5-34.
VANCOUVER
احسانی فر, احمد. تحلیل فقهی فتوای رهبری مبنی بر حرمت استفاده از سلاح هستهای در پرتو نظریه تابعیت. فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 1396; 22(4): 5-34.