1
دانش آموخته حوزه علمیه قم و عضو هیأت علمی جامعة المصطفی العالمیة
2
دانشجوی دکتری قرآن و علوم سیاسی جامعة المصطفی العالمیة
چکیده
«مقابله به مثل» در روابط بینالملل و سیاست خارجی کشورها همواره مورد توجه بوده است. این اصل ریشه قرآنی دارد و در مباحث فقهی، تحت عنوان قاعده فقهی مقابله بهمثل مطرح شده است. این نوشتار بهدنبال واکاوی شیوههای کاربرد آن در روابط بین الملل از منظر قرآن با روش توصیفی ـ تحلیلی توأم با تفسیر است. از دیدگاه قرآن کریم، مقابله به مثل در تمامی امور؛ اعم از مثبت و منفی بهویژه در عرصه جنگ و صلح در حوزه سیاست خارجی کاربرد دارد و این کتاب آسمانی، راهبردهای به کارگیری آن را فراروی دولت اسلامی قرار داده است تا براساس مصالح و اولویتهای موجود آن را در تعامل و روابط با دیگران به کار گیرد. یافتههای تحقیق نشان میدهد، توصیه قرآن نسبت به مقابله به مثل با دیگران در امور نیک و مثبت جبران احسن آنها است، اما در امور منفی و در برابر کشوری که روابط خصمانه با دولت اسلامی دارد، توسل به اقدام متناسب متقابل است. در این باره اجتناب از زیادهروی بهویژه نسبت به غیر نظامیان و نیز استفاده از روشهای غیر انسانی توصیه شده است.
میرعلی, محمدعلی, & عارفی, محمد ناصر. (1398). جایگاه مقابله به مثل در سیاست خارجی دولت اسلامی از منظر قرآن. فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 24(2), 135-160.
MLA
محمدعلی میرعلی; محمد ناصر عارفی. "جایگاه مقابله به مثل در سیاست خارجی دولت اسلامی از منظر قرآن". فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 24, 2, 1398, 135-160.
HARVARD
میرعلی, محمدعلی, عارفی, محمد ناصر. (1398). 'جایگاه مقابله به مثل در سیاست خارجی دولت اسلامی از منظر قرآن', فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 24(2), pp. 135-160.
VANCOUVER
میرعلی, محمدعلی, عارفی, محمد ناصر. جایگاه مقابله به مثل در سیاست خارجی دولت اسلامی از منظر قرآن. فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی, 1398; 24(2): 135-160.