TY - JOUR ID - 164463 TI - بررسی و نقد جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در منابع فقهی شیعه JO - فصلنامه علمی - پژوهشی حکومت اسلامی JA - HOKOOMAT LA - fa SN - 1561-008X AU - رئیس زاده, سید محمد حسین AU - رضایی موسوی, سیدعلی AD - عضو هیئت علمی مجتمع آموزشی امام خمینی - قم AD - دکتری اندیشه سیاسی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 27 IS - 3 SP - 33 EP - 58 KW - امر به معروف KW - نهی از منکر KW - منابع فقهی KW - شیعه KW - حکومت اسلامی DO - N2 - فریضه امر به معروف و نهی از منکر در نظام ارزشی اسلام، در سطوح مختلف فردی، اجتماعی و سیاسی جریان یافته و از جایگاه و منزلت رفیعی برخوردار می باشد؛ تا جایی که این فریضه در منابع دینی به عنوان پایه و  اساس دیگر واجبات قلمداد شده است. به صورت طبیعی، برخورداری از این جایگاه رفیع، اقتضا دارد که جامعه اسلامی در عمل اهتمام ویژه‌ای به آن داشته باشند و فقها نیز در نگارش آثار فقهی، به صورت ویژه بدان بپردازند؛ در حالی که این فریضه والا، در ابعاد و سطوح مختلف خود، آن جایگاه ویژه را پیدا نکرده و تتبع در منابع فقهی خلاف این مطلب را اثبات می‌نماید. در این مقاله بعد از بررسی دوره‌های مختلف فقه، دریافتیم که آثار فقهی موجود، متناسب با شأن والای این فریضه نبوده و این فریضه در متون علمی نیز مهجور مانده است. هم چنین درباره عوامل مهجورماندن امر به معروف و نهی از منکر در فقه، دریافتیم که فقدان حکومت اسلام ناب، فشار حکومت‌ها، نبود اهتمام اجتماعی در میان مسلمانان، پیچیدگی در تشخیص و اجرای صحیح امر به معروف و نهی از منکر و دیگر ابهامات موجود در آن، سبب شده تا فقها به اندازه‌ای که شایسته جایگاه والای امر به معروف و نهی از منکر باشد، به آن نپردازند.     UR - https://mag.rcipt.ir/article_164463.html L1 - https://mag.rcipt.ir/article_164463_6f66e46e699fa4b96c710520258e6c84.pdf ER -